Mielno

Tego szukamy w Mielnie

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Mielno, Mielno pogoda, Mielno kamera, Blue Marine Mielno.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Mielnie, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii.

Pierwsza wzmianka o Mielnie, znanym również jako Mëllen, pochodzi z dokumentów datowanych na rok 1266.
Replika herbu Gross Mëllen z 1288 r. jest obecnie w posiadaniu prywatnego kolekcjonera. W 1333 r. Henning Schlieffen, ówczesny właściciel Mëllen, sprzedał posiadłość Hermanowi Damitzowi. Rodzina Damitzów była właścicielem Mielna aż do roku 1776, kiedy to przeszło ono pod zarząd wierzycieli.
W 1804 r. ród Schmelingów nabył Mielno. W 1770 r., kiedy już w Anglii powstawały pierwsze publiczne kąpieliska nad morzem, Jan Wolfgang Goethe wyrażał swoje przekonanie, że publiczne kąpiele są szaleństwem zwolenników powrotu do natury.

Do połowy XVIII wieku większość ludzi żywiących lęk przed morzem, postrzegała je jako przestrzeń pełną grozy i nieczystych sił, związanych z przesądnymi wyobrażeniami.
W różnych miejscach pojawiały się jednak plotki o nadzwyczajnych właściwościach morskich kąpieli, które miały przywracać siły i energię osobom cierpiącym z różnych dolegliwości. Mówiono, że takie kąpiele zapewniają uczucie świeżości, ożywienia, a nawet prowadzą do całkowitego wyleczenia. Niemniej droga do oficjalnego uznania wartości terapeutycznych kąpieli morskich była długa.
Stopniowo, w miarę odkrywania leczniczych, wzmacniających i hartujących właściwości kąpieli morskich, zaczęto zakładać nadmorskie kąpieliska.

Już od lat dwudziestych, a może trzydziestych, XIX wieku, małe miejscowości takie jak Unieście i Mielno zaczęły pełnić rolę kąpielisk.

W 1873 r., w letnich miesiącach, osada rybacka Unieście miała kilka restauracji, a liczba osób korzystających z kąpieli w Unieściu, Mielnie, Chłopach i Sarbinowie przekraczała tysiąc. Do roku 1881 obowiązywał zakaz wspólnych kąpieli dla kobiet i mężczyzn. Kobiety zazwyczaj kąpały się od godziny 8.00 do 10.00 rano i od 13.00 do 15.00, natomiast mężczyźni mieli dostęp do wody od godziny 6.00 do 8.00 i od 17.00 do 19.00.

Administracja kąpielisk dbała o to, aby chronić swoich gości przed natrętnymi intruzami, ponieważ samo wejście do wody "tylko dla zabawy" było dużym wydarzeniem. Osoba, która korzystała z morskich kąpieli, nosiła specjalny strój i wzbudzała tak dużo emocji, że współcześni kronikarze poświęcali mu całe strony swoich dzienników. Starano się uniemożliwić niedyskretnym gapiom podglądanie plażowiczów poprzez zakaz zbliżania się do kabin na odległość mniejszą niż 50 kroków, choć jak wynika z dokumentów z XIX wieku, ten zakaz nie zawsze był egzekwowany.

Po resztę informacji sięgaj do Twojego Miasta:
Informacje
Pogoda
Dane statystyczne